Feeëriek beeld bij het uitlaten van de honden, Vijf uur of misschien een kwartier later. Het schemermoment van de snel vallende duisternis. De wandeling brengt me op dit tijdstip nauwelijks een kilometer van het dorp. De sneeuwbedekking zorgt voor beter zicht, de temperatuur verleidt echter niet tot lang buiten blijven.
Ik liep met mijn beide honden, een ouwe getrouwe buurhond en een nieuw, langharig verrastat 'tuig'. De beide buitenstaanders blijven dicht in mijn buurt vanwege de brokken, die ze verwachten. De mijne slenteren met gevulde maag een eind achter me aan. Is wel eens anders geweest. Ik hoef geen dagen meer te wachten op hun terugkomst, maar kijk zo af en toe om waar ze blijven.
Zo ook bijna op het verste punt van de avondwandeling. Behalve twee zwarte vlekken snuffelend in de sneeuw, had ik een prachtig plaatje voor ogen. Het oranje licht van de straatverlichting gaf de besneeuwde daken van de enigszins tussen de heuvels verscholen eerste huizen van het dorp iets kerstplaatjesachtigs. Sfeervol, perfekt passend in de tijd. Echt winter. Heerlijk! Op onwillige accu's na dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten