Hhhhhhhhha. Lachen of huilen? Gaan we weer. Zit ik wat beter in mijn vel, steekt het lijf een stok in het wiel. Ditmaal met dank aan mijn onderrug, meer specifiek de bekkenspieren. Daar schoof er vanochtend eentje uit het gelid, terwijl ik opstond van de grond. Wat ik daar deed, is weer een ander verhaal, maar heeft met dezelfde spiergroep maken. Niet de eerste keer trouwens. Met ervaring gezegend dus. Maar daar krijg je je sokken en spijkerbroek niet mee aan en ook het aantrekken van de schoenen is in deze een verhaal apart. Weer een paar dagen ervaring opdoen met het bewegen als een bijna honderd jarige na een werkzaam leven als stratenmaker. Godver-de-gotver.
Zelfs het bed, waar ik ergens vandaag ongetwijfeld in ga belanden, zal geen vanzelfsprekendheid zijn. Leven. Het is, dat je het voor niks krijgt, anders zou ik toch een plek willen om mijn beklag te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten