Ik kan het nog steeds! Dingen zien, waarvan je weet, dat ze er niet zijn. En natuurlijk weer in combinatie met de dood. Een projectie van bloemen, bloed en kruisen. Netjes op de buitenmuur met ramen, bewegend van rechts naar links. Wakker en serieus maar zonder paniek overwegend of ik nu nog leef en of dit de dood is. Je zult je er maar op betrappen.
Ben je eerst en vooral bezig met het checken aan welke zijde van het leven en werkelijkheid je staat, om vervolgens voorzichtig na te gaan of alles nog op het gewenste rijtje staat. Niet voor lange tijd. Gelukkig ging het snel weer in slaap en nog gelukkiger in de normale versie en niet de eeuwige.
En dan 's ochtends wakker worden alsof je de hele nacht besteed hebt aan het trainen van je conditie. Afgepeigerd. Dan is het prettig dan je vanalles moet (ja, vies woord, maar toch) en geen tijd hebt om bij de moeheid stil te staan. Daar is pas aan het eind van de middag tijd voor en dan zit je prompt bijna rechtop te slapen. Op mijn 25ste ging ik dan gewoon plat en was nergens mee bezig en nu denk ik: "Gut, oud worden is ook niet alles."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten