Glazen uit je eerste huwelijk wegkeilen is misschien een beter idee, dan ze voor de derde keer inbrengen ... Lelijke dingen, trouwens. Mag concluderen, dat mijn smaak er sindsdien op vooruit is gegaan. Of meer een kwestie van meegegroeit met de mogelijkheden. Ook dat klopt niet helemaal.
Die eerste glazen, een set van limonade-, wijn- en borrelglazen, waren best speciaal qua vorm en daar school ook direct het probleem in ... een jaar later waren ze niet meer te krijgen en de set niet meer compleet na de eerste scherven. Hoefde eigenlijk ook niet meer, want het huwelijk lag al een paar maanden eerder op z'n gat, maar ik herinner me dat ik toen wel gezocht heb. Waarschijnlijk vanuit een soort compensatiedrang. Dat alles is inmiddels zolang geleden, daar kan ik mezelf zelfs vanalles over wijsmaken laat staan anderen. Ik zal het onderwerpen op het lijstje "Sterke verhalen" zetten voor in de bejaardentehuis.
Mijn voorkeur gaat nou uit naar simpele en mooi gevormde glazen, die bovenal in een soort van standaard geproduceerd worden en dus altijd weer aan te vullen zijn. Kan jaren duren, maar soms heb je van die weken, waarin je het glaswerk harder verslijt dan je autobanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten