In mijn dromen bergen beklimmen, daar kan ik wel wat mee, om niet te zeggen, dat het een beetje afgezaagd beeld is. Met een vrouw en haar puberende dochter naar een strandhut zoeken aan een overvolle boulevard, daar kan ik beduidend minder mee. Maar het is stukken creatiever, dat moet ik toegeven. Eerst vliegen en dan het laatste stuk per ladder naar de nok van een dak moeten, is weer plaatsbaar. Een nest puppies waar je de eigenaar van zoekt, die eenmaal gevonden leuk verkondigt, dat ze er geen behoefte aan heeft, omdat ze de moeder kent en die is lelijk, is dan weer minder. Aardig is dat de beide minder plaatsbare dromenflarden in een zelfde soort categorie lijken te vallen.
Een mens kan er maar druk mee wezen. Eigenlijk geen behoefte aan. Dacht dat ik genoeg andere zaken aan mijn kop had. Toch moet het iets zijn, wat me bezig houdt. Wat dat betreft zoekt de droomwereld toch zelden zelfstandig naar thema's, herkauwt mn de dagelijkse sleur op meer of minder herkenbare wijze. Iets met "jong" en/of "nieuw" maar ook gelinkt aan het verleden cq de oorsprong. Iets waar ik eigenlijk niets mee te maken heb, maar toch iets mee moet, wat dan ook nog weer 'ns niet zo makkelijk blijkt. Maar goed ... wat gaat wel makkelijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten