Net bezig hier in Frankrijk was één van de regelmatig terugkerende vragen van potentiële klanten "Of ze ons telefoonnummer mochten doorgeven aan ouders of anderen ivm eventuele urgenties qua bereikbaarheid". Mij ontging die vraag helemaal. Als ik op vakantie ging, wisten de thuisblijvers hooguit een richting, waarin ik het ging zoeken meer niet. Het idee, dat ik vanwege door anderen als urgent ervaren zaken gestoord kon worden in mijn weg zijn, bedierf mijn vakantie bijvoorbaat. Bij Yoland lag dat anders. In die familie werden complete laatste wilsbeschikkingen opgesteld aan de vooravond van een tripje buiten de Nederlandse grenzen. Desondanks werden we in het toestaan van het gebruik van ons telefoonnummer zeer terughoudend na een aantal ervaringen, waarin de achterblijvers ons voor de grootst mogelijke niet-urgenties hun familieleden lieten zoeken. We hebben nog even overwogen om telefoon in de huisjes te laten aanleggen maar de ontwikkeling van de mobiele telefonie heeft ons verlost.
Een ander iets dat in 'onze jaren' is veranderd, waarschijnlijk door diezelfde ontwikkelingen op het vlak van de mobiele bereikbaarheid, is het gebruik van ansichtskaarten. In het begin werden die kaarten gretig gekocht om het thuisfront op de hoogte te stellen van het vakantiegenot. Een paar jaar later kregen we ze zelf gratis nauwelijks aan de gasten gesleten. Daar kunnen er nu een paar duizend van de papierbak, met stapels tijdschriften, gekocht om een idee te krijgen voor de verbouwingen, die nooit plaats hebben gevonden. Geschiedenis ... je wordt er zelden vrolijk van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten