Mijn persoonlijke aantekeningen uit de wolken gevist. Een makkelijk systeem .... foon, tablet, Pc, laptop ... overal dezelfde inhoud en toch staat het me niet aan. Maar vergeleken met al die met de hand volgeschreven schriften, die ik zo in- en ompakkend tegen kom, is die digitale wereld qua gemak een enorme vooruitgang. Dat gemak is tenslotte ook de grootste drijfveer van wat 'vooruitgang' wordt genoemd. Gemak en de illusie de dood te kunnen verslaan. De twee poten van de menselijke ontwikkelingsdrift. Iets zegt me, dat die twee elkaar ooit goed dwars gaan zitten. Maar daar wil ik het nu niet over hebben.
Het is een mooie dag en dat mag het nog even blijven. Het hout is op. Er moet gezaagd en versleept worden. Het is koud. De olijfolie is alweer dagen olijfvet, dat zegt genoeg. Probeer het maar, het omslag punt luistert redelijk nauwkeurig. Niet die witte bobbeltjes die aan de binnenkant van de fles hechten. Nee, dat ene moment waarop alle beweging in de fles is verdwenen. Snap je ook, waarom die olie in Italië en die andere landen rond de Middellandse Zee een zekere historie heeft. Ten noorden van de Alpen konden ze d'r maar een deel van het jaar iets mee en dat is niet handig en pas veranderd met de opkomst van de CV. Check het maar, die twee hebben met elkaar te maken.
Ook niet echt een onderwerp om nu mijn tijd aan te besteden. Qua schrijven is er niet zoveel te doen. Eerst maar eens naar buiten. De kou in, dat is het beste middel er tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten