Iedere keer als ik de trappen op loop, zakt het gemoed naar beneden. Hoe voelt een beul zich opweg naar het schavot? Opgewekt, want weer een crimineel definitief wieberen? Verveeld, want werk? In tweestrijd, want het is toch een leven dat je beëindigd? Is natuurlijk een wat manke vergelijking, maar het is voor het eerst in mijn leven, dat ik boeken verdoem tot de papierbak. Is toch ook een moedwillig, vervroegd en in feite onnodig einde. Was ik in Nederland geweest had ik de beslissing een tweedehands winkel in z'n maag gesplitst. Zo is het dan ook weer. Nu, geen afschuiven dus.
Negen dozen, globaal ruim 200 boeken. Gebonden, geplakt, onder het stof, de meesten vergeeld, sommigen ongelezen. Afscheid. Ondankbaar of een late bevestiging van de verspilling van het ooit gespendeerde geld?
Ik heb ze allemaal nog een keer door mijn handen laten gaan, een deel terug op de plank gelegd en de rest in de dozen gekieperd .... Sophie's choice. Onterechte vergelijking maar hardnekkige associatie. Het betreffende boek zat al bij de eerste selectieronde in de bewaarcategorie. Vreemd hoeveel je nog voor je geest komt, door enkel een boek in je handen te nemen. De achterflaptekst is niet meer dan een bevestiging van je eerste ingeving ... plank of doos. Altijd weer die eerste indruk, ook in tweede instantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten