Onrustige nacht. Er beweegt nog steeds iets op en neer in de achtergrond. Iets waar ik geen greep op krijg. De golven worden langer en lager, maar het is er nog steeds. Ergens begint het, ergens verdwijnt het. Daar tussenin herken ik het vroeg of laat. De moeheid gisterochtend bij het ontwaken had waarschijnlijk bellen moeten laten afgaan. Niet dat ik er verder iets aan doen kan, trouwens.
De hele dag moe gebleven en vroeg mijn nest in gedoken om de inmiddels vermoedde spanning te ontspannen. Moeilijk in slaap. Oppervlakkige slaap. Ieder uur wakker. Rare gewaarwordingen. In elkaar overlopen van dromen en werkelijkheid. Ademhaling van slag. Verkrampt lijf. Raar licht gevoel in mijn hoofd en lood in mijn knieën. Het gevoel, dat ik in onderdelen deels in bed lig en deels boven het bed hang. Tussen al dat door proberen mijn gedachten de benen te nemen. Gelukkig weet ik de gedachten te relativeren en de ademhaling te reguleren. De rest in mijn lijf en om me heen blijft buiten het bereik van mijn controle.
Ik denk, dat ik de piek weer heb gehad voor het moment. Nog steeds moe, een zwaar hoofd en een weinig soepel lijf. Gemangeld, voelt het aan. Op naar de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten