Wachtend op nieuwe banden en werkende stadslichten. Dan mag de Peugeot weer twee jaar in de wielen. De volgende technische controle zal niet in het Franse land gebeuren. In al dit soort afstreperijen duikt de aanstaande realiteit steeds weer onontkenbaar op, maar zoiets als het inpakken ligt alweer dagen op z' n gat. Ook die laatste vlek Frankrijk, daar moet ik achteraan. Het is een onwerkelijke tijd. Film, droom, fictie, wens, werkelijkheid. Iedere versie zit de andere in de weg.
Ongeloof, twijfel, tegenwerking, hoop, vertraging .... Andere namen voor dezelfde werelden. Het wordt tijd voor een concreet en allesomvattend plan de campagne. Wat moet, wanneer, hoe, waar ... zoiets. Niet zozeer om het overzicht niet te verliezen, meer om het noodzakelijke karakter van de diversen activiteiten te onderstrepen en tot me door te laten dringen. Iedere dag weer, zodat niks de kans krijgt om aan mijn aandacht te ontglippen of ik in de verleiding kom onderdelen op de lange baan te schuiven.
Stimuleren, corrigeren, motiveren, complimenteren, delegeren. Een derde vorm van dezelfde warboel. Nog steeds moet alles voor, door en uit mezelf gedaan worden. Nog steeds dat drijfzand en alleen de haren als houvast om me eruit te trekken. Misschien went het wel, maar makkelijker wordt het er niet door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten