Redelijke nacht, redelijke ochtend, dus redelijke dag? We gaan het zien. Het restje inpakenthousiasme, dat er gisteravond leek te zijn, is in elk geval weer verdwenen. Beentjes. Wieberen. Noorderzon. Geen automatismen, dus. Gewoon het èchte werk, iedere dag opnieuw. Misschien wordt het wiel wel iedere dag mooier?
Aanhaken bij gisteren en verder treinen qua dozen, rommel, ruimen en verwonderen. Het meeste effect had het gisteren, als ik iets van de muur afhaalde. Vijftien jaar hangen is blijkbaar niet genoeg om na vertrek een zichtbaar lege plek op de muur achter te laten. Toch is het eerste wat opvalt de leegte. Kasten sluit je na ze ontruimt te hebben en voordat de links en rechts rondstaand en -slingerende spullen zover uitgedund zijn, dat hun afwezigheid gaat opvallen, zal nog menig doos gevuld raken. Zo'n muur mèt schilderij(en) en/of spiegel of zoiets en dezelfde muur zonder is een in het oogspringend verschil. Bijna een knal voor je kop.
Zien waar we vandaag tegenaan lopen. Je komt natuurlijk dingen tegen, die je vergeten bent of waarvan je het bestaan nooit eerder geregistreerd hebt. Een ander effect is, dat ik me meer en meer bedenkt wat wel ooit mee gekomen is uit Nederland, maar ik hier nooit gebruikt, zelfs nooit gezien heb .... de onuitgepakte dozen. Mijn drankminiaturenverzameling is er zo eentje. Wat moet ik daar nou in godsnaam weer mee?? De muren, die ik er hier voor had gehad en nooit gebruikt heb, ontbreken strak volledig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten