Gelukkig zo rond een uur of acht weer wat licht in de slaapkamer. Zonder je nek te breken of een hele batterij lampen aan en weer uit te moeten maken naar de badkamer. Staat toch lekkerder op. Zo je dat zou willen tenminste. En eigenlijk wil ik dat soms best wel. De dip is wederom gepasseerd. Lijf voelt beter aan. Geen belastingaanslagen op de mat. Geen gezeik van de bank aan m'n kop. Lucht in mijn grijze massa. En minder weerzin tegen wat gebeuren moet. Bye, bye. Zwaai, zwaai. Graag tot de volgende keer maar niet heus. Is eigenlijk nog niet zo, of meer een kwestie van niet zeker weten. Daarom voor de zekerheid maar een trap na op de drempel. Oprotten. Wegwezen en liefst op nooit meer weerzien ipv tot de volgende keer. Al zal de volgende keer zeker weten weer verschijnen.
Wit buiten. En helder. De lucht grotendeels blauw. De zon worstelt nog met de bomen. Een dag zoals een dag moet zijn op dit moment in deze periode van het jaar. Een koffie er tegen aan. Met de hond(en) het meer ronden. Kachel aansteken. Mijn blik een over mijn bestaan laten glijden, dan de chauffeur de Bentley laten voor rijden ..... O nee, ander verhaal. Waar waren we ook weer? O ja, inpakken, uitpakken, ompakken, verpakken, aanpakken en niet bij de pakken neerzitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten