Trieste dag en het weer is niet te beroerd om een duit in het zakje te doen. Geen behoefte aan extra neerslachtigheid, maar ook geen zin om de gordijnen dicht te trekken, zo ik die al had gehad. Waar is die peperinjectie voor in mijn reet? Het beweegt weer voor geen meter. Hollen en die momenten waarop je de zin van het hollen compleet ontgaat. Waren het maar momenten, dan zou het niet iedere keer weer een eeuwigheid lijken, voordat de stilgevallen machinerie z'n beweging heeft hervonden.
Ik ga er ook ff niks aan doen. Hèt, of wat het ook is, zoekt het maar ff uit. En dat vooral zelf. Terugmelden graag als de boel weer functionerings"fähig" is. Ik kwak er een bak warm water met een smaakje tegenaan. Heb een muziekje opgezet. Is er nog iets wat ik aan de omstandigheden kan veranderen? Kaarsen? Is het niet echt, toch? Qua opkrikken van de stemming, soit, maar om de procedure van het inpakken weer op te pakken, lijkt het me onzin. Kan ik beter de dag de nacht inschuiven en hopen dat dan wel wil, wat bij daglicht blijkbaar niet functioneert.
Zou het? Zo wanhopig ben ik nou ook weer niet. Ik erger me vooral aan mezelf en dat is een irritante ergernis. Het irritatiepunt kan beter buiten je liggen. Die ander bij z'n oren pakken werkt misschien niet beter, maar geeft wel meer voldoening, dan hetzelfde bij je eigen oren. Laat maar hangen of in mijn eigen vet gaar koken, ergens gaat het wel weer in beweging komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten