De verlorengegane verhaallijnen re-activeren, een beetje blijven tobben met mezelf en omstandigheden blijven tegenkomen, die in de weg liggen en ik heb een dagtaak. Een stuk of acht stukjes per dag, een uur per stukkie ....
Behalve de vraag of ik dat wil (misschien straks meer) is het toch typisch, dat je haast automatisch in een 8-uurs besteding zit te denken, die dan net zo automatisch voldoening moet geven mbt de besteedde tijd. Zie hoever de Westerse leefstijl geïndoctrineerd wordt!! Zonder opvoedingskampen, stokslagquota of andere onzin. De mierige mens! En snapt iemand het nog? Nee, ik bedoel niet waarom gebeurd wat gebeurd. Dat snap ik ook nog wel. Maar waarom het überhaupt gebeurd? Wat is de waarde van het instand houden van een systeem, dat de menselijke waarden steeds verder uitkleedt, terwijl het zich beroept op de bijzonder waarde van het menszijn?? Ik vat het niet.
Wat mis met "feest vieren, buik vol, slapen"? Of n'import welke variant op dit thema?
Maar blijkbaar is het zelfs aan critici of meer kritische geesten, waar ik me gemakshalve onderschuif, niet gegeven om gewoon ff die stap op zij te doen. Je zit zo in het syteem gevangen, dat iedere poging tot afstand nemen bijvoorbaat een breekijzer benodigd.
Waarom acht stukjes? Waarom een dagtaak? Waarom die bullshit van zinvol bezig zijn? Zinvol voor wie? Voor wat? Waarvoor? Je schrijft als je zin hebt of de behoefte voelt iets te lozen. Terug naar het 'willen', weg van het 'moeten'. Het kan, maar gaat alles behalve vanzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten