Grappig

(03/11/2014) Laat ik nou 'ns stoppen met zeuren en proberen een begin te maken met de rest van mijn leven op de al ruim tien jaar gewenste en gedeeltelijk ook gerealiseerde wijze.

Niks moet, alles mag en een hoop kan.

Kunnen mijn benen deze luxe dragen? Kan ik ophouden met mopperen en accepteren, dat alles nu voor bijna 100% van mijzelf en mijn keuzes afhankelijk is? Dat ik het ben, die mijn dagen verklungeld of niet, dat niets en niemand mij nog ergens toe kan dwingen, waar ik geen zin in heb ..... mijn lijf en het opruimen van mijn eigen rommel ff daargelaten??
Wil ik iets doen vandaag en zo ja, wat? Dat zal vanaf vandaag de enig relevante vraag zijn!

 Update: Het is makkelijker geschreven, dan gedaan.