Retoucheren

 Misschien tijd om me eens over de afronding van mijn plaatje te buigen. Niet zozeer doen wat gedaan moet worden. Half gerealiseerde wensen afronden geeft niet de gewenste voldoening. Dat is New York bezoeken en achteraf bedenken, dat je niet alles gezien hebt, wat je je vooraf bedacht had te willen bekijken. De manier om dat op te lossen cq af te maken, is de plek opnieuw te bezoeken. De noodzaak dat te doen, is echter niet vandien aard, dat je rechtsomkeert maakt en het eerste volgende vliegtuig terug neemt. Sterker nog, je neemt je voor het 'ooit' recht te zetten en zeer ws komt er nooit iets van, tenzij de stad je zo gepakt heeft, dat je, ook al had je alles gezien, sowieso terug wilde gaan. Er zijn tenslotte genoeg andere plekken, die je helemaal nog niet gezien hebt en probleemloos naar de top de prioriteitenlijst doordringen.

 Zo dus met alles, niet alleen met stedentrips. Het huis wat ik wilde, heb ik, dat het niet 100% af is, maakt in feite niet uit. Hooguit mijn kamer wringt nog en sowieso iets met ruimte tekort, waardoor ws komend jaar de schuur aangepakt gaat worden. Met reden dus. Noodzaak, zo je wilt. Dat geldt voor een hoop andere zaken absoluut niet. De tuin hangt daar een beetje tussenin te hangen. Noch het een, noch het ander. Maar eigenlijk ben ik qua plek klaar. De vrg is, wat wil ik verder (nog)? Of was het dat en is er verder niks te wensen, afgezien van wat rare uitspattingen.

 Ik moet daar eens serieus over nadenken. Ik zou zo al mijn targets gerealiseerd kunnen hebben en het finale moment gemist hebben. Aangekomen en verder zoekende zijn naar wat reeds gevonden is. Beetje dom, niet? Wat ik nog wil, is eigenlijk allemaal 'klein Bier'. Beetje lezen, beetje koken, beetje met woorden spelen en tussendoor mijn directe leefwereld verfraaien. Het is geen uitputtende opsomming, maar de rest zit in dezelfde orde van grootte. Een beetje ge'k&k in de marge, meer is het niet. Eigelijk zou ik een intens gelukkig of in elk geval tevreden mens moeten zijn. Je zou het toch misgelopen zijn.