woensdag 4 oktober 2017

Crisismanagement

 De ontsporing weten te corrigeren, voordat alles van de rails was gelopen. Schouderklopje aan mezelf. Een stevig greep in het nekvel, een beetje schudden en de realiteit kwam weer op z'n pootjes terecht. En dan is van de afwas nog niks terecht gekomen. Een mens blijft vooruit gaan als er maar voldoende de zweep overheen gaat. Zou je bijna denken. Nou, in eigen beheer lukt het vrij aardig. Ik zou niemand aanraden het bij mij als 'derde' te proberen.

 Maar soit, we sporen weer. Dat is alles wat telt. Wat zaakjes in Agnita geregeld, dingen afgehandeld dan wel opgestart via het internet en het hok van de pups verschoond. Eigenlijk mag ik mezelf vrij geven voor de rest van de dag. Maar dat doe ik anders. Ik gun me afwas en laat de electra in 24 vandaag bij waar het gisteren is gekomen. Een beetje k&k in de keuken. Prettiger kan ik me de middag niet maken zonder chauffeur, hotel en restaurant.

 Decadente gedachte. Geen normale toestand. Gelukkig maar. Zo blijft het leuk, als je er af en toe aan toegeeft. En dat doe ik naar mogelijkheden al zolang ik voor mijn eigen centen zorg. Ik zal het niet weer over Parijs, uit eten en spetterende avonden in het casino hebben. Ik heb ze gehad en tot in de kleinste uithoeken van mijn genotsafdeling in de grijze massa genoten. En ik zal het waar mogelijk blijven doen. Niet zozeer dat casino, maar wie weet, en de wereld is rijker aan steden dan Parijs alleen, hoe bijzonder de stad ook is. Over goed verzorgd en lekker eten in een aangename omgeving met een prettige sfeer en een service om door een ringetje te halen, hoef ik het niet te hebben. Liever gisteren dan vandaag. Zelfs zonder gezelschap.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten