Het grootste en in elk geval belangrijkste deel van de dag besteed aan het in werking zetten van de verzekeringsafhandeling van de schadebepaling van Mariana's auto. Papierwerk hier, papierwerk daar. Geprobeerd om dingen kort te sluiten, maar daar bestond bij de betrokken uitvoerders geen behoefte aan. Ok, dan wachten we af.
Mariana kan het nog steeds niet bevatten, dat mensen niet uitkijken en zij daar dan dubbel de dupe van wordt. Schade en schuld. Ze praat in haar dromen met haar auto, die haar smeekt hem (haar?) te repareren. Ook vliegt ze er mee rond. Over dag probeert ze zicht te krijgen op de kosten van de beschadigde onderdelen. Het karretje is voor haar meer dan een simpel vervoersmiddel. Dat was van begin af aan duidelijk en wordt enkel een keer extra onderstreept. Voorlopig kan ik niet meer dan hopen, dat het een beetje meevalt met de schade. Eerst het rapport en dan zien we verder.
Het tweede deel van de dag voor afleiding proberen te zorgen. Chinees wezen eten. Roemeens Chinees, maar dat maakt niet uit. Beetje boodschappen links en rechts. O.a. spullen voor de jaardienst van haar moeder gekocht. De priester krijgt weer een bord, kop, lepel, fles witte wijn, een kilo rijst en 4 of 5 grote gevlochten witbroden. In een wat grotere parochie, of hoe dat in de orthodoxe wereld heet, kan de priester een handeltje in serviesgoed beginnen. Wat de beste man in Coves er mee doet, ben ik eigenlijk wel benieuwd naar. Laat hij zich de wijn goed smaken, nadat hij tijdens de dienst er wat mee rond gespetterd heeft? En de broden idem? En qua menu in zijn gezin, want geen celibaat hier, zijn dat vnl. rijstgerechten? Borden, koppen en lepels hoeft hij in elk geval nooit zelf te kopen. Rare gewoontes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten