Bijwerkdag, dus. Maar eerste ff vandaag. Geen gewone dag. Het zal niet op de kop af 10 jaar zijn, maar ik zit er ook geen uur naast. Het precieze moment weet ik tenslotte niet. Maar ergens nu en dan tien jaar terug was het leven van en voor Yoland ineens voorbij. En mijn leven een puinhoop, maar het duurde even, voordat dat duidelijk werd. Maar ik had tenminste nog mijn leven, al heb ik daar menigmaal mijn twijfels bij gehad.
Tien jaar. TIEN!! De fractie van een seconde waarin je beseft wat gaande of beter gebeurd is. Er is een hoop, wat je graag zou onthouden en vergeet maar waar je best van af zou willen, raak je moeilijk kwijt. Met de vraag "Wat nu?" kwam een realiteit in beweging waar ik weken achteraan ben gehold. Je krijgt het van te voren niet bedacht. Hoeft het gelukkig ook niet allemaal zelf te bedenken. Wat opgang kwam, was bijna een autonoom proces. Invloed op de werkelijkheid kreeg ik pas weer weken later, rond het zes-weken gebeuren.
Toen had ik even het idee de controle te hebben hervonden. Dat het ergste nog moest komen, heb ik me toen niet bedacht. Gelukkig is het allemaal voorbij, ondanks de jaren die het gekost heeft en de vele zaken die sindsdien definitief veranderd zijn. De onrust, de dood als permanente begeleider, een gebrek aan vertrouwen in menselijk kunnen, tijd-allergie en meer weinig praktische ingrepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten