De onvoorspelbaarheid houdt de spanning erin. Tot middernacht opgejaagd en daarna met rust gelaten. De hallucinaties zijn er op vooruitgegaan. Niet meer monochroom rood maar meerkleurig. Versterkt noch ontzenuwt het effect. Dat het feest is tot of rond middernacht is niet de eerste keer. Het mechanisme verandert met regelmaat maar blijft herkenbaar.
De rest van de nacht druk en naar mijn idee niet verkeerd gedroomd. Helaas zijn de beelden weer vervlogen. Kwart voor acht begonnen de honden zich te roeren. Eerst de pups buiten. Vier van die piepende keffers krijgen je met gemak wakker. Niet veel later begonnen de volwassenen te janken. Mag hopen dat dit geen gewoonte gaat worden. Ik ben nooit door het luchtalarm mijn bed uit gedreven, maar dit moet haast wel dicht in de buurt komen.
Nog wat te tutten? Ja, gisteren voor het eerst de tegelkachel opgestookt. Het ding notabene zonder rooktoestanden aan de praat gekregen. Urenlang een kaars laten branden in het ding om zo ongeforceerd de luchtstroom van binnen naar buiten opgang te brengen. Misschien was het wel niet nodig geweest, maar beter zo dan uren te lopen emmeren met een schoorsteen, die niet trekt omdat het binnen kouder is (geweest) dan buiten. Mag niet verbazen, dat het vanochtend direct een stuk aangenamer was in de tuinkamer. Bovendien zat er nog vuur in. De kleine dingen die de ochtend dat kleine extra steuntje in de rug geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten