Rosa ... en we noemen haar Rosa. Gisteren eindelijk een naam bedacht. Vandaag duidelijk uit haar normale doen. Timide, niet willen eten. Niet goed. Ik begin langzaam aan het fenomeen van het 'kwaad oog' te geloven en dat oog bezit ik dan. Het kan natuurlijk gewoon een tijdelijke ongesteldheid zijn, iets verkeerds gegeten hebben of gewoon last van de vaccinatie van gisteren. Maar het zou niet de eerste pup in de afgelopen 1,5 - 2 jaar zijn, die het loodje legt, na door mij als favoriet(e) te zijn uitgekozen. De laatste was het zusje van Prada, dik een half jaar geleden èn ook na het verkrijgen van alle drie de vereiste vaccinaties.
Prachtig beestje, Rosa, maar ik merk dat ik me voor het moment terugtrek, zoals ik dat inmiddels ook bij Lady, d'r vent en zelfs Flokkie voor een deel heb gedaan. Ik kan niet alles sturen en ben voor een groot deel aangewezen op de bereidwilligheid van de omstandigheden en de beesten om een beetje mee te werken.
Wat ik buiten de omstandigheden nodig heb, is tijd en ruimte. Tijd is geduld en dat is aan mij. De ruimte hangt voor een groot deel af van de dorpsgenoten tussen ons huis en het einde van het dorp en natuurlijk ook van de honden. Je moet honden kunnen aanspreken. Daarvoor moeten ze een naam hebben, zeker als het er meerdere zijn, naar die naam luisteren en vervolgens ook andere commando's accepteren. Dat regel je bij een jonge hond al niet in een paar weken, laat staan bij beesten, die zich al een paar jaar in alle vrijheid staande houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten