Het ging niet van harte maar de dag opgang gekregen. En natuurlijk was de afwas de strohalm om me aan op te trekken. De keuken is inmiddels bijna terug in de plooi. De standaard handelingen zijn verricht. De extra's wachten en sommigen al langer dan me lief is. Ook nu wordt het weer schiften. Bijna, net vier uur. Straks de honden, vervolgens koken en dan is het avond, donker en kan ik me niet voorstellen, dat ik in de keuken ga staan klooien.
Enige dagelijkse regelmaat zou dit ondervangen. Maar ja, de bijna geslechte stapel kranten is inmiddels weer aangegroeid, om maar een voorbeeld te geven. Het kom uit de lengte of breedte. Het is het een of het ander en nog steeds persen om het een beetje op een aanvaardbare manier in de beschikbare tijd gepast te krijgen.
Bovendien kost het moeite om erbij te blijven. Ogen vallen dicht. Gedachten dwalen af. Ik wandel door drukke steden zonder dat de plekken iets herkenbaars hebben. Val net niet in slaap en erger me mateloos aan de slecht werkende 'n'-toets. Dat zijn tekenen, dat het constructieve doedeel van vandaag op z'n laatste benen loopt. Na de voorbije twee nachten zou een bad met aansluitend massage in bed het nog te behalen summum zijn. Hoewel ik vrees (en hoop!), dat ik van die massage maar weinig meekrijg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten