Dat wordt weer bijwerken met terugwerkende kracht. Gevulde dagen zonder dat ik nou op die vulling zat te wachten. Geef mij de avonden maar zoals gisteren, hoewel dat stomgenoeg verkeerd uitpakte maar daarover straks misschien meer, zoals er meer valt in te inhalen vanaf het moment dat de trut in een zilvergrijs A-mercedes mij en mijn auto (en de bus) het leven zuur meende te moeten maken. Drie dagen verloren inmiddels aan gedoe met politie, verzekering en garage. En daar zijn we er nog niet mee.
De innerlijke storm heeft volgens mij besloten om te gaan liggen. Nog niet van harte, maar hij zwakt af. Vanochtend voor het eerst iets van ontspanning bij het ontwaken. Kort maar hoopgevend. Met al dat opgekropte gevoel heb ik me alleen zelf. Niet dat met het besef daarvan ineens alles is geregeld. Een paar gebroken botten voor die meid was wel op zijn plaats geweest. Zou volgens mij meer (leer)effect naar de toekomst hebben dan het geluk, wat ze nu met haar stommigheden heeft gehad. Daar hebben de omstandigheden een kans laten lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten