Het is vanmiddag de tuin nog geworden. Een beetje tot mijn eigen verbazing. Het past wel bij deze vreemde dag. Een kater doorleven was altijd al een aparte ervaring en is dat dus gebleven. Zelfs nu het me in feite overvalt ipv dat ik het bewust op de koop toe heb genomen. Het is geen kwestie van werken meer. Ik heb 'm bijna cadeau gekregen. Cadeau bij 3 borrelglaasjes drank. 3!! Daar waren ooit de nodige witbiertjes, een riedel Duvels en als het eigenlijk al bereikt was, alsnog een paar jonge jenevers met ijs voor nodig. Waar is de tijd gebleven?
Niet dat ik het zo nodig zou willen herhalen. Het gewaggel richting de bedrand was vaak al het begin van een soort spijt. Net helder genoeg om te beseffen, dat het geen prettige ochtend ging worden. Uitgaande van een kroeg in het centrum en te voet huiswaarts keren, heb ik hier tov Utrecht wel een makkie. Het is niet slechts twee maar ook weer geen drie keer vallen en dan kan ik me al aan de bedrand optrekken.
Zover heen was ik gisteravond trouwens niet. Dat notendrankje sloeg pas een paar uur later toe. Wat een dorst kan je toch van drank krijgen. Gelukkig was de anderhalve liter fles nog bijna vol water. Een goede gewoonte uit oude tijden. Maar het water heeft het tij niet kunnen keren. Inmiddels gaat het stukken beter. In Utrecht zou ik mijn 'beterschap' gedegen gevierd hebben. Nu hou ik het op het uitlaten van de honden en een vroege duik tussen de lakens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten