Eten na Mariana's werk. Mariana zal het jaren gedaan hebben. De ene keer om twaalf uur. De andere keer bij vieren. En dan moest nog gekookt worden ook, dat doe ik tegenwoordig of we zoeken het buitenshuis. Mijn lijf blijft daar -terecht- tegen protesteren. Neemt niet weg, dat het soms de beste oplossig is. Het is gelukkig al geen vier keer per week meer, maar 1 of 2 keer kan nog gebeuren. Mn op momenten als vandaag, waarop het mij niet lukt/nog niet gelukt is om greep op de dagelijkse regelmaat te krijgen. Verstoren gaat zo veel makkelijker dan het herstel.
Vijf uur terug op het honk. Tijd voor de honden. De drempel van de avond. Bericht binnen dat de Pc compleet is. Dat wordt morgen feest of een teleurstelling natuurlijk. Ze zouden 'm testen, dus dat laatste zou niet mogen.
Wordt het het keerpunt in de aarzeling van de inrichting? Het zal het hart van mijn 'werk'kamer zijn, die dan nu ook eindelijk definitief vorm gegeven zou mogen worden. Het zou aardig zijn om me nu in vieren op te kunnen splitsen en samen lekker aan de slag te gaan. Met z'n vieren een werkje van niks. In mijn eentje hooguit een week. En zelfs als dat te voortvarend is ingeschat, wat maakt het uit? Afronden, ruimte maken, aandacht verschuiven. En nu eerst de honden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten