Als ik zo door het huis loop en om me heen kijk, lijkt het verdacht veel op de rommelige scenerieën in de kamers van de verlaten huizen in Dishonored_2, waar je doorheen moet sluipen opzoek naar spul wat van waarde is. En als dan Sissi nog in een ooghoek voorbij schiet is mijn persoonlijke game setting voor de fractie van het ogenblik compleet.
Stapels papieren, gebruikte maar niet opgeruimde spullen, zelfs in onbruik geraakte zooi, vaatwerk, pannen, etenswaren, etc. Gelukkig ontbreken de rondlopende ratten. Een hedendaagse keuken met futuristisch middeleeuws aandoende aankleding. Vreemd genoeg verdraait je blik de kleuren van het geheel in het stramien van het spel, waar je na een uur of wat weer net uit ontwaakt bent.
Volgens mij doe je er goed aan om dit soort game-werelden niet met een VR-bril op te spelen. Volgens mij ben je dan helemaal van het padje af, letterlijk van de wereld. Als ik nu mijn ogen sluit zijn het al spelachtige beelden, die aan mijn geestesoog voorbij trekken en soms duik ik weg als op mijn spel-alias wordt geschoten, laat staan als ik ook nog eens het idee zou hebben, dat ik midden in het digitale gebeuren sta. Dan mag je wel de isoleer afhuren in een psychiatrische inrichting. Leeg en mijn anti-verwondingswanden ipv van het volgestouwde rommelhok waar mijn Pc nu staat.
Nog ff zien of ik verder kom. Eigenlijk is dat niet zo'n punt. De moeilijkheid zit 'm in het uitschakelen van wie me in de weg loopt zonder hem of haar te doorzeven, aan mijn sabel te rijgen of in de lucht te blazen. Deze speldoorgang gaat volgens mij niet de fraaiste in de geschiedenis van het spel worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten