Avanti!

 Het interesse uit Italiaanse hoek is met de nwe mnd niet verdwenen. De manier waarop het gaat, in zoverre ik dat in de statistieken kan zien, maakt me wel nieuwsgierig. Is het inhoudelijk interesse of zit er weer een of ander raar internetmechanisme achter. Eens kijken, als ik het niet vergeet, of er op het bloggerforum iets over te vinden is als toen met het 1-2'tje tussen de USA en Rusland.

 Blijft toch iets raars dat anonieme interesse. Het heeft zowel aantrekkelijke als meer duistere kanten. Soms kan het leuk zijn als je reactie krijgt (de laatste is alweer lang geleden) en soms is het beter om niet te weten wie de lezer/lezers is/zijn. Bijv. Frankrijk. Dat ben ik in elk geval niet meer. Maar zijn het mensen die ik uit die tijd ken of misschien zelfs de nwe eigenaren van de oude plek. De laatste mogelijkheid overwegend merk ik, dat in het geval het over mijn Franse tijd gaat, ik toch zorgvuldiger afweeg, wat ik schrijf. Ik leg niet ieder woord of onderwerp op de weegschaal maar merk wel een zekere terughoudendheid in z'n algemeenheid.

 Het is allemaal erg in de marge, omdat ik er toch al naar streef om niet over anderen maar met mezelf bezig te zijn. Maar ik leef niet alleen op deze wereld. Hoe aantrekkelijk me dat ook soms lijkt, werkt dat ook maar weer deels. Neem bijv zoiets als de pageviews. En wat voor zin zou het hebben om zoveel woorden vuil te maken aan iets, als er nooit anderen ogen een blik op gooien dan die van jezelf? Dan kom ik toch weer terug op dat onbewoonde eiland. Maar dan wel met een goede internetverbinding. The best of both worlds.