Zeven uur in de avond. In Lissabon is het nu net voorbij vijven. De winkels zijn nog 2 uur en soms iets langer open. Ik had de dag inmiddels wel gezien, maar nog geen zin in eten. Opzoek dus naar een goed café en/of dito terras. Alternatief het hotel en plat tot etenstijd. Een ruime dut, want voor half acht hoef je het in de Portugees-getinte restaurants niet te proberen en ook dan ben je vaak nog de enige.
In de nachtbrakersperiode geen enkel probleem. Tegenwoordig betekent zo'n late maaltijd òf goed gevuld het bed in òf de discipline om eerst nog de nodige meters af te leggen. Laat eten. Graag! Maar dan tegenwoordig heel licht en ik heb niet de indruk gekregen, dat de Portugese keuken met dat idee overweg kan. Die lunch loop je er wel weer van af. Of hak je in de thuissituatie wel weer weg. Ook in Coves geven die late maaltijden nog geregeld problemen qua zwaarte. De kleine uurtjes zijn thuis tenslotte ook geen vanzelfsprekendheid meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten