Eergisteren dacht ik al "Dit gaat je kop kosten". Gisteren ineens geen geblaf meer en een puppie die over de binnenplaats hobbelde. Honden bij de barman zijn geen lang leven beschoren. Of die bruine kleine hond nou de kip, waar hij mee sleepte, ook om zeep heeft geholpen, weet ik niet, maar de barman ws ook niet. Wat ik wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid durf te stellen, is, dat de barman het klein formaat hondje de nek om heeft gedraaid of, waarschijnlijker, op een laffere manier de wereld uit heeft geholpen.
Zo ongeveer een hond per jaar. Altijd weer klein formaat. Groter dan een teckel, kleiner dan wat je je bij het begrip 'hond' voorstelt. Een beetje normaal formaat kan hij ws niet de baas. De dieren wordt niks geleerd, horen enkel de hele tijd iets als "Ga weg" of "Hou je kop" en moeten uit zichzelf weten wat kan cq gewaardeerd wordt en wat niet.
Alleen een oude, half blinde, manke hond met te korte pootjes en een afhangend oor, zeg maar zoiets als de barman zelf, heeft ooit de proefperiode doorstaan en hinkt, hees blaffend over de binnenplaats. Gelukkig heb ik al tijden niks meer met die man te maken. Hij heeft ingebonden en ik meer en meer mijn looproute verlegd. Z'n 'Goeden morgen' of 'Goeden dag' als hij me voorbij gaat krijg ik maar met moeite beantwoord. Hypocrete wezel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten