Op een paar gedachtenslierten na helemaal uit de Roemeense sleur. Als je mijn sleur al Roemeens kunt noemen. Compleet andere omgeving met nog steeds een onverstaanbare taal. De zee, of beter oceaan in de oren en aan de voeten. Geheel ongepland de uren van de dag aaneen rijgen. De strijd met de GPS gewonnen dank een kaart van Midden Portugal. De luttele tientallen km, die we per dag rijden, gaan nog steed via soms onbegrijpelijke kronkels, maar er is overzicht ipv het gevoel in een doolhof rond te toeren.
De kustlijn is de leidraad. Rotsachtig. Een verrassing. Dat krijg je als je je ter voorbereiding helemaal nergens mee bezig houdt. Op veel plaatsen steekt de kust meters tot tientallen meters boven het water uit. Aan de voet strand, zand in inhammen, baaien en heuse strandwaardige lengtes. Ruisen, meeuwen en zeelucht met die twijfelachtige visondertoon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten