Couleur?

 Bijgewerkt. En dat voor thuiskomst. Scheelt, dat er al dagen nauwelijks iets te verhalen valt. We strompelen bergop en hebben pijn in de knieën van het afdalen. Een verslag van Mariana's winkelsuccessen mag ze bij behoefte op eigen gelegenheid wereldkundig maken. Een extra koffer begint meer en meer tot het onvermijdelijke te behoren.

 Over de stad zelf valt niet zoveel van de daken te schrijven. Daken zat, daar niet van. Veel toeristen ook. Moet in de zomer een ramp zijn, zoals het dat tegenwoordig in iedere stad van een beetje naam zal zijn. Het dromt samen op vermeend interessante plekken. Je breekt dan je nek over de overal geparkeerde en af en aan rijdende tuktuks. Van daar waaiert het dan weer uit in de omringende straten en straatjes. Vanaf de juiste hoogte bekeken, niks meer of minder dan de beweging van een mierenmassa.

 De karakteristieke trammetjes dienen als verlengstuk in het gele en rode bussengeweld, waarmee de bezoekers door de stad worden gesleurd. Bussen halfleeg, trammetjes vaak overvol. Gisteravond gezien dat er ook groene trammetjes rijden. Die heb ik nog niet op de foto. Het is een prachtige plek maar iets bijzonders ben ik tot nog toe niet tegengekomen, tenzij het steeds weer stijgen en afdalen daartoe gerekend moet worden.