Levensleed?

 PrachtIge afsluiting. Fado-avond. Je verstaat er geen ruk van maar het klinkt prachtig. Tenminste bij 33%. Een dame klonk goed, mooi. De man had voor mij niet gehoeven. Nog nooit een mannelijke uitvoeder gehoord, die me wist te boeien. De tweede dame had een overdonderend stemgeluid. Zo'n stem, die je niet snel zult vergeten. Een stem die nog in je oren zit, als het zingen al gestopt is. De stem van de eerste dame verbleekte onwillekeurig nog een paar tinten meer, dan ze al miste.

 Niet mijn eerste kennismaking met deze Portugese muzieksoort. Ongetwijfeld iets smartlapachtigs, als je de tekst zou kunnen verstaan. Ken meer dan de helft van wat hier aan sterren in de Cd-rekken straalt. Niet alleen die tot vervelens toe overal gepushte Amalia-en-nog-wat.

 Het optreden maakte gelukkig ook een serieuze indruk. Niet iets dat in het kader van de toeristenindustrie op de sloffen werd afgeraffeld. Drie oudere mannen in het zwart en heel serieus kijkend, die hun snaarinstrumenten bespeelden en de al genoemde zangers. Om het ff genderneutraal te houden.