Onderuit

 Rust kan blijkbaar ook niet alles zijn. Waar kun je tegenwoordig nog van op aan? Oké, ik geef toe, dat hangerige, de onwil om letterlijk en figuurlijk niet in beweging te willen komen, is niet zo'n ramp als emoties die in een achtbaan zijn gestapt. Maar opschieten doet het nou bepaald ook niet. Na de poging in de keuken aan de slag gegaan met aanmaakhoutjes hakken. Gezellig vuurtje erbij van al het spul, waar ik qua aanmaakhoutjes niks mee kan doen. Nou, daar kan toch moeilijk iets misgaan, dacht ik zo. Helaas. Qua hakken klopt het wel, voor de rest wil het gewoon niet. Voor geen meter. Emoties, interesse, en/of, weet ik veel, zijn uitgeschakeld. De hoofdzekering ligt eruit of zoiets.

 ... hier hield het gisteravond op. Moe. Geen zin om me er verder tegen aan te bemoeien. Op tijd naar bed leek me het beste alternatief en de afronding doorschuiven naar morgen. Ws een peulenschilletje als de kop frisser is.

 Tja. Wie heeft het geregeld? Waar kwam het vandaan? Waar sloeg het op? Ik kan er inmiddels werkelijk geen touw meer aan vastknopen. Een slechtere timing bestaat gewoon niet. Dat het geril, getril en gebibber nog wel een keer zou terugkomen, had ik al niet uitgesloten. Wel hoopte ik dan iets meer houvast te krijgen mbt de oorzaak. Of tijd hebben om er maar eens werk van te maken. Mooi, niet dus.

 Het zal twee of drie uur zijn geweest, toen ik het rillen voelde aankomen rollen. Het is erger geweest, maar ook nu heeft het 1 of 2 uur zeker geduurd. Aanrollen. Wegtrekken. Weer aanrollen etc. Wat een onzalig moment om daarmee geconfronteerd te worden. Keuken en tuin aan de kant krijgen, deels, was vandaag het idee. Mag blij zijn, als ik over een uur niet weer plat ga.

 Niks met verkeerd eten deze keer. Niks met teveel sterke drank. Niks met onderdrukte angsten.. Niks met welke infectie dan ook, hoewel ... Uit het niets, in het niets. Warm maar koud van binnen. Dorst. Bonkende kop en verder weinig bijzonders. Nvvt, inmiddels al bij negenen komt de interne verwarmingsketel op stoom en barst me het zweet aan alle kanten uit. Tijd om de klamme lappen te verlaten. Zien hoe ik door de dag gesukkeld kom.