Erkennen

 Lesje geleerd. Hoewel iets later dan acht uur vertrokken en iets van vijf minuten wachten om naar binnen te mogen, zal ik niet meer klagen als een toeristengids vindt, dat je al om acht uur in de benen moet om bezienswaardigs te bekijken. Het interieur van het zomerkasteel gebouwd door ene Ferdinand, een aangetrouwde Duitser op de Portugese troon, wordt er niet meer of minder door. Voordat je na een uurtje door redelijk authentiek ogende kamers de uitgang bereikt, krijg je wel al een vaag vermoeden.

 Je loopt niet meer alleen of met nog een paar vroege vogels van vertrek naar vertrek. Mn als je terugkijkt of in dit geval naar beneden, zie je de achtervolgers rap in aantal toenemen. Na nog wat rondkijken op de terrassen en het drinken van een koffie ging het weer steil bergafwaarts naar de auto. Een weg van zo'n 5-600 slingerende meters waar zich inmiddels een bijna net zo lange rij wachtenden had gevormd. Op de parkeerplaats stond nog een tweede opstopping voor het busje, dat de mensen, die lopen niet zagen zitten, naar het eind van de rij reed. Wat inmiddels bijna zinloos was geworden.

 Nou, mooi. Als het een uur later was geweest, had ik toch echt gevraagd om om te keren. Na het wachten om kale kasteelmuren te bekijken en een kerk in te mogen tijdens de tuktuktour had ik mijn wachttaks voor deze week wel gehad. Is er ergens een rij, dan vooral doorlopen. Later op de dag ook bij een ijssalon, die vanwege de voorkeur van een of andere bekende, inmiddels door mij weer vergeten persoon, op een hoop toeristische klandizie extra mag rekenen, muv de mijne.