Een beetje vrolijker is misschien wel aardig. Helpt het, dat het deel van Portugal waar we oa doorheen willen rijden voor een groot deel in de fik staat? Niet echt hè? Gelukkig is de plek waar we een stel vrienden hopen op te zoeken een paar jaar geleden al volkomen afgebrand. Lijkt me stug dat de zooi daar alweer zover hersteld is, dat het vuur er z'n vlammen in kan zetten. Nu groeit dat spul, kom hoe heet het ook weer ... Eucalyptus als onkruid en schijnen een hoop van die zg natuurbranden aangestoken te zijn. Scheelt de noodzaak van een vergunning, als je de boel wilt rooien of iets met bouwvergunningen. Iets dergelijks was het. Pin me er niet op vast.
Dat wordt meer richting zee cq oceaan dan door de binnenlanden. Ook niet verkeerd, misschien zelfs wel prettiger. Lekker uitwaaien, maar dan in het echt ipv op de cabine van een digitale truck. Graag meer positief getinte input. Groene ipv zwartgeblakerde landschappen, ruisende strandgeluiden, onder parasols verborgen terrassen, vogelgeluiden, desnoods enkel meeuwen, koele vino verde en verse zeevruchten. Het welt niet spontaan op. Het is werken, maar de ingangen zijn er. Gelukkig nog een paar dagen om de omschakeling voor elkaar te krijgen. Niet dat ik daar straks ter plekke flabbergasted in de auto zit en me afvraag, waar ik denk aan te beginnen.
De lijst der voorbereidingen kan reeds een paar onderdelen korter. Op een korte uitstap naar Agnita na hoef ik de rest van de week de deur niet meer uit. Blik kan nu naar de tuin, de pepers, tomaten. Ga ik op vakantie tussen de tuinactiviteiten door of ben ik met het verwerken van de tuinopbrengst bezig tussen de vakanties door? Het loopt allemaal weer anders dan gewild. Er schijnen mensen te zijn, die daar van houden. Nou, ik niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten