Snotverkouden (weer), watten in m'n kop, een rug stijver dan beton, net uit mijn bed en wat ik wil, is slapen. Maandag. Het enige moment waarop ik het hebben van een baas mis. Nergens kan ik me afmelden. Niet met een gerust hart terug onder de dekens, sorry dekbed kruipen.
Een nacht achter de rug die de energie van week heeft gekost. De ene droom nog slopender dan de andere. Met de ogen open of gesloten, het maakte niks uit. De 'verwerking van' loopt zwaar uit de pas met de beleving van de werkelijkheid. Kunnen we niet een stukje overslaan? Ik ben dan wel een Pietje Precies, maar soms zijn royalere gebaren beter. Hup, de hele zooi op een hoop en de fik d'r in. Overdrachtelijk maar daarom niet minder reinigend vuur.
Langzaam bijkomen, als het kan wakker worden, het hoofd bevrijden en met wat souplesse in de leden de dag tegemoet treden. De lat lager leggen en de schreden inkorten. Terug bij mezelf en de rest de rest laten. Niks moet, een hoop kan en het willen gaat vandaag mooi "af".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten