Grenzen zijn momenten, waarop je iets verlaat en het andere binnengaat en een hoop momenten betreffen het passeren van een grens. Als zodanig worstel ik al vanaf het blogbegin met beide termen. En dat ga ik ongetwijfeld nog vaker doen, maar niet nu, niet hier. Dit is een grensmoment!! Een mooier compromissen ontkennend compris bestaat er niet. Denk ik.
Het moment, waarop ik het heb gedaan is voorbij, en ook de grens is pas na intern overleg later getrokken, maar hij staat: 1 maart 2014. Banale datum , magisch moment, een onvermijdelijke grens. Het had onvermijdelijker gekund, maar nauwelijks magischer. Het is zonder het gewenste verkoopcontract en dus niet spijkerhard, maar daarom niet minder serieus.
Inpakken, opruimen en wegenwezen. Drie kreten die al sinds 2008 door mijn hoofd dreunen. Ik heb me ingehouden, verzet weerstaan, voor alles, wat ongewenst was, vormen proberen te verzinnen, maar het is -bij deze!- voorbij. Ik wil af van die eindeloze interne discussie, het tegen mijn eigen klippen op lullen. Dit was het ooit en is het door de manier, waarop alles is gelopen, al een hele tijd absoluut niet meer. Het wordt tijd om het mes te hanteren, niks mis met een schone, strakke amputation.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten