Vanmorgen kort na zessen begonnen met het hakken van de uien en een paar minuten geleden de driedimensionale, gecarameliseerde suikerconstructie in de zelfgemaakte amandel-peper-gember-kokos ijscombi gestoken .... Dat was nog eens werken.
Bouillon trekken, de laatste reebout met knoflook doorspekken, de mooiste sperziebonen tussen het overdreven lange uitschot selecteren, een tomaten-basilicum sorbet met een verse peper-coulis prepareren, de mosselen kort koken en oprijen voor het gratineren, de champagne proeven ... Wat kan er nog misgaan?
De verschillende purees gepureerd, de sauzen van mijn vingers gelikt en Picasso van de troon gestoten bij de versiering van de borden. Een uurtje in de kelder een flesje rood tussen het rood, rood en nog eens rood gezocht en bovengronds de champagne met de crême van cassis verrijkt. Shit .... de sardientjes bijna vergeten.
Alles staat uitgebreid te geuren. D'r loopt vast ergens water, maar niet in mijn mond. De trek is me vergaan. Weet je, soms is het opentrekken van een blik me nog teveel werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten