Dat je nu de keuken inloopt en je mond spontaan openvalt ....., nou, neuh. Het is, dat ik weet, dat er stofdraden aan het plafond hingen, omdat ik omhoog keek en ze zelf heb weggezogen, maar anders .... Nee, het zou me in deze keuken niet opvallen. Donker, onmogelijk hok en maar ja-knikken als weer iemand in de eerste jaren de gezelligheid van de ruimte prees. De oude tegelvloer is aardig. Ok, doen we de muurkast er ook bij samen met de schouw, die voor het grootste deel is dichtgetimmerd, maar de rest is smaakloos en verre van praktisch. Stond op de planning om te veranderen. Is er niet van gekomen .... Ach, ik zal het de komende weken en maanden nog wel vaker verzuchten. Ik zou enthousiaster werken, als het het slopen van de keuken betrof. Dat zet tenminste zoden aan de dijk. Maar, zoals al vaker geconstateerd, men kan niet alles hebben.
De vettige grijze stoflaag is net als de stofdraden in een deel van het vertrek verdwenen, maar het is alles buiten het normale blikveld, boven ooghoogte, op plekken waar ik zonder te kijken heen grijp en blindelings pak, wat ik hebben wil en het later op de zelfde manier terugzet. Wel eens een slak in mijn handen gehad op die manier. Da's vies, maar heeft weer weinig met stof te maken, integendeel zelfs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten