Dom, dom, dom. Nooit eerder opstaan dan gepland, al ben je nog zo wakker. Half zeven en nog ruim een uur te gaan, voordat ik de honden kan wegbrengen. Duimen draaien is zo ongeveer mijn slechtste capaciteit. Koffer klaar, dan ben ik eigenlijk al vertrokken en voel me misplaatst op de plek, waar ik ben, zelfs als dat mijn woon- en leefstek is.
In mijn enthousiasme denk ik dan in eerste instantie nog vanalles te doen maar ingepakt=ingepakt en dan is het interesse in andere activiteiten vervlogen. Ook een nieuw koffer brengt daar verandering noch vertraging in. Drentel, drentel, drentel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten