Niet onbelangrijke dag vandaag. Nee, niet vanwege het definitief opruimen van een berg papierzooi, wat d'r wel hopelijk van gaat komen. De papierzooi neemt er tijdelijk alleen door toe, maar kan direct en voor eens en altijd opgeborgen worden. Vandaag ga ik na jaren duwen, smeken en trekken de eerste onherroepelijke stap zetten op weg naar weg. Niet de gewenste allesverlossende stap, maar toch een stap, die je tekort zou doen, als je het een stapje zou noemen.
Vieren! Champagne!! Zou je denken. Maar, nee dus. Meer iets van "Hè, hè, eindelijk."of "Het zou tijd worden.". Het is een vorm, die al tijden staat te wachten om gevuld te worden. Het kleine broertje van wat maar niet wil komen. Vanavond, als de kannen en kruiken gevuld zijn, zal het waarschijnlijk anders, minder nuchter aanvoelen, maar voorlopig geen vlaggen aan de gevel. Verder met papieren buffelen. Vannacht heeft zich geen wondertje voltrokken ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten