Op het laatste moment kiept de dag de betere kant op. Vanochtend leek alles zwart, zwaar en zinloos. Teveel wat nog moet gebeuren en niet is gedaan. Het gevoel dat het 'moeten' op het punt staat over me heen te walsen. Zo'n ochtend die je bij je strot pakt ipv vrolijk je bed uit kietelt. Nu moet ik ook niet aan kietelen in de ochtend denken, maar alles is beter dan het gevoel de controle, het houvast te verliezen.
Dingen doen, maakt eigenlijk niet uit wat, helpt altijd wel. Soms iets, soms veel. Vandaag schommelde dat de hele dag wat op en neer. Vanavond pas, bij de hap buiten de deur, want eindelijk weer dat eigen vervoer, draaide het min of meer definitief weg van de ochtendellende. Misschien ook maar tijdelijk, maar voordat het weer de verkeerde kant op gaat, lig ik in mijn bed. Denk ik. Weet ik wel zeker. De rest zie ik morgen weer.
Iets meer activiteit zou wel stimulerend werken, schat ik zo in. Afwas, was en koken is naast het bloggen niet voldoende om me een goed gevoel te geven. Ik ben nog niet toe aan dat zg 'niks doen'. Leuk idee, maar het wordt, denk ik, tijd om te accepteren, dat het zo niet werkt. Eerst al die bagage afhandelen, die ik achter me aan sleep. Zo daar ooit al een eind aan komt. Het is een beetje als met Mariana boodschappen doen. Het blijft nooit bij het lijstje. Van het een komt het ander en altijd is er weer meer wat ook leuk, aardig, interessant of gewoon ws lekker zal zijn. Dus eindelijk maar eens werk van het klussen maken?? Daar ga ik 'ns een nachtje over slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten