Wat ik gisteren bedacht eergisteren niet benoemt te hebben kreeg vandaag nog een andere kant. Een driezijdige medaille? Na het innerlijke gewik en geweeg en het uit mijn weg ruimen van doodsgedachten kon ik vandaag weinig begrip opbrengen voor de neiging om met militaire pas de heuvel 'te nemen'. Allengs het stijgen van de meters zakte met tempo weg, werd regelmatig gestopt en om me heen gekeken en uiteindelijk heb ik het laatste deel van de rechte lijn omhoog slenterend afgelegd net als de weg terug. Geen toertje over de heuvelrug vandaag.
Lag het aan het ontbreken van het grootste deel van de meute? Alleen Rosa en Prada waren van de partij. Heerlijk rustig mag ik wel zeggen. Lag het überhaupt ergens aan? Gewoon de tijd genomen en me gegund om een beetje van de aangename ochtend te genieten. Helder met wat mist slierten, niet koud en zonder drukte om me heen.
Hoewel steeds meer zaken in 'normnale', ouderwetse cq 'zoals het ooit was en mij beviel' banen terecht komen, blijft het een 3 vooruit, 2 achteruit processie. Vooruitgang wordt altijd pas weken of mndn na de gerealiseerde stap waargenomen. Zo slaap ik nu volgens mij voor het eerst sinds tijden iets van een mnd zonder ongewenst theater in de nacht. Een paar aanzetten daartoe daar gelaten. Gewoon 'normale nachtrust'. Je stapt 's avonds in bed, wordt een keer wakker, als je je omdraait ergens in de nacht en bent wakker tussen half zeven en zeven uur in de ochtend. Heel normaal, behalve in de afgelopen tien jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten