De dagen vliegen zogezegd voorbij. Ze glippen door mijn handen. Ietsje later op, ietsje langer met de honden onderweg geweest. Blog bijgewerkt. Afgewassen, Gekookt. Gegeten. Bezig geweest met het ontwerp voor de vernieuwde schuur, bezoek, hondentijd, hout naar binnen gedragen, dag voorbij. Dat gaat sneller dan gewenst. Krijgen we weer de discussie van vroeger opstaan, later het bed inkruipen en de avonden niet onnut verklungelen.
Het is nooit goed. Nee, die kans is klein en zal nooit verder reiken dan momenten. Links en rechts ontstaat wel eindelijk iets van regelmaat. Afwas stapelt geen weken meer en de krantenstapel slinkt. De langzaam uitdijende wandeling in de ochtend is meer dan welkom. Verplicht bewegen lijkt me maar niks, maar niet bewegen is nog minder. Dus dat dit eindelijk weer iets aantrekkelijks heeft, doet deugd. Maar kost tijd. Vanochtend anderhalf uur. Twee weken geleden was dat een uur minder. Een uur eerder aan de koffie. Een uur sneller klaar met het blog. In theorie dan.
De restaurants gaan ons dit jaar nog meer missen dan afgelopen jaar. Afwas, koken, eten kost iets van twee tot drie uur. Dan is het middagdagdeel al ruimschoots aangebroken. Met het licht buiten schiet het nog niet zo op. Er blijft zo van de middagactiviteitenpotentie krap twee uur over. Nauwelijks de moeite om iets aan te pakken, waarbij je eerste de spullen bij elkaar moet zoeken en ze, als je er mee stopt, weer moet opruimen. Tijd voor het voorjaar en verder en de heersende activiteitenbubbel weten vast te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten