Prachtige ochtend. Weinig zicht op de terugweg van de hondenronde door het felle licht van de laagstaande maar heftig stralende zon. Bijna in de verleiding gekomen om er nog een heuveltop bij te pakken. Bijna. Misschien een andere keer. Het is intervaltraining op de heuvelrug. Bergaf - bergop. Je kunt de hoogteverschillen een beetje omzeilen via de zadels, maar dat komt je op een hoop extra meters te staan. Voelde gisteren mijn knieën en kuiten. Zal vandaag niet anders zijn.
Krijg meer en meer de smaak te pakken van het landschap en het lopen, van het lopen over de kaalgegraasde heuveltoppen. Zonder schaapskuddes zouden hier allang weer bomen een (beginnend) bos hebben gevormd. Bewerkt wordt de grond hier nauwelijks. Een eind richting Sibiu heeft een Duitse boer zich breed gemaakt en verbouwt grootschalig oa maïs en zonnebloemen tot bijna op de heuveltoppen. Een voorbeeld hoe het hier niet zou moeten. De man domineert via huurcontracten het grootste deel van de grond van twee dorpen. Als dat werkt als in Frankrijk is de man nu in feite eigenaar. Allemaal subsidie gebaseerd net als zijn machinepark van vele 100'duizenden euro's. Wel de lusten maar niet de lasten. De mogelijkheden om de grond terug te eisen na 5 of 10 jaar zijn minimaal. Bovendien gaat het landschap er niet op vooruit.
Hier gelukkig niets van deze toestand. Het dal van Coves is nog een heerlijke lappendeken van perceeltjes. Zelfs als hetzelfde gewas erop staat zie duidelijke verschillen. Ook in de braakliggende wintermndn. Zie je geen huizen en andere menselijke activiteit waan je je op een hoogvlakte in de Himalaya. Tenminste zo stel ik me dat voor. Denk niet dat ik daar ooit werkelijk zal vertoeven. Coves is mijn eind van de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten