Ijs in mijn snor. Ijs aan mijn neusharen. Die -10º zijn we vannacht duidelijk gepasseerd. Desondanks is het bijna aangenaam lopen. Half uur later dan normaal, zon boven de heuvels en windstil.Het steuntje in de rug was minder vandaag maar desondanks liep de machine gesmeerd. Omhoog, naar rechts en hop naar de top is haast routine. Boven staan kijken. Het is een heldere ochtend.
Ineens is het er of beter: is het er niet. Een moment ontglipt me. De continue registratie hikt. Geknipt? Een wee gevoel in mijn lijf en ff gedesoriënteerd. Wat was dat? Alert genoeg om de gedachten niet de kans te geven om op hol te slaan. Da's lang geleden. Is het vandaag de dag voor vergeten irritaties en aanverwant ongemak? Zo ja, laat de boel dan ff voorbij trekken voor twaalven en mijn vervolgens met rust laten.
De onlangs 'bedwongen' nieuwste heuveltop gelaten voor een andere ochtend, omgekeerd en tegen de zon in terug gelopen. Nog steeds enigszins uit het lood stevig doorgestapt. Bergaf, dus niet zo'n probleem. Me nog even tegen Prada aan bemoeid maar ook dat naar een andere keer verschoven. De dame komt vrijwillig regelmatig naar me toe, maar als ze geroepen wordt, blijft ze in het beste geval ff staan om vervolgens gewoon haar weg te vervolgen. Gelukkig kwam ze aan het eind wel om aangelijnd te worden. Scheelt toch weer in de rust bij de koffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten