En we noemen het Sarcopenie! Ff zoeken naar de Nederlandse variant, maar we hebben een naampje. Kortom het bestaat, en dat ws al wat langer, maar ik loop er voor het eerste tegen aan. Wat is het? Het bij veroudering langzaam verliezen van spiermassa. Een proces dat ergens rond je dertigste begint, als je de experts mag geloven en je ongeveer 1% spiermassa per jaar kost. Niks bijzonders dus, zou je zeggen, maar zo werkt dat tegenwoordig niet meer. Minder spiermassa is minder mobiliteit, minder weerstand en nog een hoop ander minder. Voor je het weet beweeg je nauwelijks meer als je rijp bent voor een enkeltje zes planken en dan kunnen we natuurlijk niet hebben. De kist kun je niet vermijden, maar wel graag zelfstandig en met een zwierige zwaai erin springen. Bewegen, sporten, trainen dus!! Vooralsnog vrijwillig maar dat gaat ongetwijfeld veranderen.
Eindelijk een kapstok waar al die activiteitsheisa aan opgehangen kan worden. Sarcopenie is nog niet verheven in de stand van de ziektebeelden, nog slechts een proces, maar als het aan de specialisten ligt gaat dat snel veranderen. Wat een naampje heeft kun je declareren. Wat je kunt declareren loont de moeite om te benoemen, etc. Kan weer een heel circus opgetuigd worden. "Kom oma, niet zo zeuren, die 10 km gaan we wel nog doen vandaag. Schuif de krachttraining maar door naar morgen."
Natuurlijk zit er een kern van waarheid in. Waar zit die niet in? Punt is, dat je direct al het verplichtende karakter proeft van de zg goedbedoelde adviezen. En niet pas vanaf je pensioen natuurlijk, nee, vanaf je dertigste ga je aan de leiband. Klagen over de onbetaalbaarheid van de gezondheidszorg maar er alles aan doen om zoveel mogelijk mensen zolang mogelijk te laten leven. Beetje raar, toch? Geeft de mensen de informatie en laat ze verder zelf beslissen, wat ze er mee doen. Overheden bemoeien zich al veel te veel met individuele levenswijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten