Het ding staat, heeft verhoudingsgewijs een godsvermogen gekost en zo zonder leuning gaat het nauwelijks sneller naar beneden dan via de ladder. Dus weer iets net niet helemaal af. Maar ok, het ding past, ziet prachtig uit en het heeft de maker het bloed onder de nagels vandaan gehaald, als ik zijn verhalen mag geloven.
Hoelang zijn we er mee bezig geweest? Twee, misschien wel drie jaar. Meerdere makers er naar laten kijken en die zeiden of direct nee of deden dat uiteindelijk na eerst mndn niks meer van zich te laten horen. Nu is er resultaat. Het staat als gegoten. Maandag nog wat afwerking en is het er uiteindelijk toch van gekomen. Een grotendeels houten trap ipv weer een oplossing in beton, voor de esthetiek afgewerkt met parket.
Misschien is het een mooie opmaat naar een letterlijk en figuurlijk constructief jaar. Een mooie inleiding op de verbouwing van de schuur en de definitieve vormgeving van binnenplaats en gastenhuis. Een mens moet tenslotte blijven hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten