woensdag 31 januari 2018

Spoorzoeken

 Typisch hoe rustig het je kan maken als je met je handen in het warme water de afwas staat te doen. Ik weet weinig alternatieven met hetzelfde effect te benoemen. Zelfs in bad liggen kan daar hooguit de eerste paar minuten tegen op. De brokstukken zoeken elkaar weer op. Het past niet per direct maar dat gaat wel komen. Met het enthousiasme loopt het nog geen storm maar er komt iets in beweging. De afwas is nooit lang genoeg om een compleet herstel te bewerkstellingen. Het is de aanzet. Het duwtje over het dooie punt heen. De rest is aan het spel der machten. Massa, versnelling, bewegingsruimte, (afwezigheid van) obstakels.

 Voordat de richting is gevonden en de snelheid bereikt gaat nog wel wat tijd verloren. En dan de tussentijdse verstoringen nog. Zometeen auto twee (Mariana's Beetle) ophalen. Hopelijk hebben ze daar met Duitse degelijkheid aan gewerkt ipv met de Franse slag. Niet dat we daar in de komende dagen ook direct weer mee terug moeten. Verder is het te hopen, dat het niet direct weer misgaat. Misschien is dat vnl een idee en moet dat tijd krijgen te slijten. Maar de mogelijkheid is er. Ik zat maandag alweer bijna in de zijkant van een auto, die volkomen onnodig èn op het allerlaatste moment voor een zebra stopte en ik de hoek om kwam.

 Die zebra's en de gemiddelde manier van handelen van zowel voetgangers (nauwelijks kijken) als bestuurders (op het laatste moment remmen) is toch al een ramp. Als iemand van links komt/oversteekt stopt de auto op de rechterbaan al voordat de persoon een stap op de linkerrijstrook heeft gezet, terwijl rustig nog een paar auto's kunnen passeren voordat de oversteker op de rechterweghelft verschijnt. Ik heb ff inwendig stoom afgeblazen en in z'n algemeenheid mijn dank gepreveld voor het uitblijven van de ogenschijnlijk onvermijdbare klap.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten