Prada lust wel een plankje. En niet alleen Prada. Wat een vernielzucht bij honden. Kan me dat niet herinneren van Sammy en Katrien en die zaten toch ook in een houten huisje in hun kennel. Maar daar konden ze vrij in en uit. Geen behoefte om uit te breken en dat is nu volgens mij wel de reden voor al dat gebijt, overal waar ze een doorgang vermoeden. En is het niet om uit te breken dan is het om weer terug naar binnen te komen. De 2 centimeter dikke dennenhouten planken worden dan gewoon versplinterd.
Geen zin om daar nu nog veel aan te doen. Als de schuur verbouwd is en de vloeren liggen zal het afgelopen zijn. Geen gegraaf, geklim, gespring of versplinteren meer. En dat was niet eens de reden voor de ingreep, maar is mooi meegenomen. Hoewel ... Kan nou al de zwakke plekken benoemen die dan belaagd zullen worden. Twee zijn het er. Twee afscheidingen. Eentje met de buren op 14 en eentje tussen ons en 12 naar de tuin toe. Dat wordt een metaal geraamte bedekt met hout op een fundament van een halve meter diep. Waarna alle aandacht zich zal richten op de onderkant van de grote poort ... misschien maar iets van verzinkt plaatswerk? Messing mn op de buitenkant is natuurlijk mooier, maar bestaat dat hier? De dames maar naar binnen gehaald, kan ik tenminste mijn koffie in alle rust nuttigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten